In Frankrijk worden retailers door de wet gedwongen om de uitgifte van papieren kassabonnen te beperken. Er is echter geen wet nodig om iets in te voeren dat voordelen heeft voor klant, retailer en milieu. Bovendien kunnen we nog wat verder gaan dan de Franse wet en meer voordelen realiseren. Een typische ‘quick win’.

In Frankrijk is vanaf 1 augustus een wet van kracht, die het uitgeven van papieren kassabonnetjes aan banden legt. Wallonië volgt binnenkort het Franse voorbeeld. Het idee van de wetgever is om hiermee het milieu te sparen. Het gaat daarbij niet alleen om minder papierverbruik. De bonnen bevatten ook chemische substanties, die als gevaarlijk worden gezien. De papieren bonnen verdwijnen niet volledig. Bij de aanschaf van apparaten en bij dienstverleners worden nog steeds bonnen geprint. Ook mag de klant er specifiek om vragen.

Geen wet nodig om voordelen te realiseren
Het is eigenlijk wel vreemd dat er een wet nodig is om iets te realiseren dat niet alleen goed is voor het milieu, maar ook voordelen biedt voor de retailer en de klant. Volgens mij is het afschaffen van de papieren kassabon een typisch voorbeeld van een ‘quick win’ voor retailers, die meer willen (en moeten) inspelen op het belangrijke thema duurzaamheid. Verder denk ik dat we nog wel een stapje verder kunnen gaan dan Frankrijk om meer voordelen te realiseren.

Er zijn voordelen voor zowel de klant als de retailer
De klant kan profijt hebben van het afschaffen van de papieren bon. Papieren bonnetjes kunnen makkelijk zoek raken. Verder vervaagt de inkt na verloop van tijd. Als je dan het bonnetje nodig hebt voor bijvoorbeeld de verzekering of een garantieclaim, dan is deze niet of moeilijk leesbaar. Ook voor de retailer zijn er voordelen. Het belangrijkste voordeel is dat hij op een ‘natuurlijke wijze’ de beschikking krijgt over het mobiele nummer en/of het e-mailadres van de klant. Die klantgegevens kan hij gebruiken voor gerichte marketing, uiteraard na instemming van de klant. Verder zijn er kostenbesparingen, hoeft de kassa-rol niet te worden vervangen, terwijl er een lange rij staat en laat de retailer zien dat hij werk maakt van duurzaamheid.

Verder gaan dan Frankrijk
We kunnen nog wel wat verder gaan dan de Franse wetgeving. Ik zie het nut niet in van enkele uitzonderingen die Frankrijk maakt. De ‘wil van de klant’ is een duidelijke uitzondering. Als de klant een bon wil of zijn contactgegevens niet wil delen, dan moet je die wensen inwilligen. De overige uitzonderingen zijn echter volgens mij niet nodig. Juist bij de aanschaf van apparaten is een ‘elektronische bon’ waardevol. Die kan niet zo makkelijk zoek raken en blijft leesbaar als je na enige tijd bijvoorbeeld van de garantie gebruik wilt maken. En waarom zou een ‘elektronische bon’ bij een dienstverlener als een kapper, fietsenmaker of autowerkplaats niet goed genoeg zijn?